Aşırı Korumacı Aileler ve Çocuklara tavsiyeler;
Çocukları aşırı derecede kaygı olan bazı aileler tüm denetimi ele alıp çocuğu yönlendirmeye onun işini yapmaya çalışırlar yani başka bir deyişle onu nasıl davranacağını, ne yapacağını, kaygı durumlarında ne söyleyeceğini çocuğa öğretir ya da söylerler. Aileler çocuğun adına kaygı duyulan birçok işi kendileri yapar. Örneğin, kaygılı bir çocuk olan Ahmet’in anne babasını ele alalım. Ahmet,diğer çocuklarla bir araya gelmekten çok endişe duyuyor ve çekiniyordu. Bir keresinde babası Ahmet’i kuzeninin doğum günü partisine götürdü.Ahmet partide hep babasının yanında oturur ve diğer çocukların yanına gitmez. Fakat partideki palyaço da şeker dağıtmaya başlar ancak Ahmet şekeri çok sevsede onu almaya gitmez.Bu durumu fark eden baba Ahmet yerine gider şekeri alır ve ona verir.Ahmet bu dumda biraz utansada şekeri aldığı için çok mutlu olur.
Anne babalar bu şekilde kaygılı çocuğun tüm yönetimini üstlenmesi kısır döngü denilen duruma örnektir.Çoğunlukla anne babalar çocuğun kaygı nedeniyle sürekli çaresiz kaldığını görünce sadece ona yardım etmeye başlarlar ve sürekli onun işini yaparlar. Birçok aile müdahaleci doğaları nedeniyle kaygıyı körükleyen durumlarda çocuğa ne yapacağını söylemez. Bunun yerine çocuğun yapması gereken işler kendiler yapar.Bu yöntem kısa vadede işe yarasada, çocuğun kaygısının azalmasına ve anne babasının da istediğini elde etmesine yardımcı olsa da çözüm odaklı bir davranış değildir. Fakat anne ve babanın işlerini yapması, kendisini yönlendirmelerine olan bu bağlılık gerçekte olaylardan bir kaçınma şeklidir.
Ailelerin bu davranışı yukarıdaki Ahmet örneğindeki gibi kaygısıyla kendisinin başa çıkamayacağına ve bunu sadece babasının yardımıyla yapabileceğine karar vermiştir. Böylece kendine olan güvenini daha da azalmıştır.
Nasıl Davranılmalı?
Bazen çok üzülseniz bile çocuğun yapması gereken şeyler asla siz yapmayın. Asıl olan çocuğun hata yaparak kendisinin öğrenmesidir. Ayrıca çocuk olayları kendi yaşamaya zorlanırsa onların tehlikeli olmadığını ve onlarla başa çıkmayı öğrenebileceğini,nasıl davranması gerektiğini anlar.Uzun vadede bu tutum çocuğun hayata daha güvenle bakmasına, kendi işini kendisinin yapmasına, kendine güvenmesine olanak tanır.
Psikolog Ann Wignall-Sidney Yazısından Türkçeye çevrilmiştir
