Hekimlik( tıp) hastaları tedavi(iyi etme) bilim ve sanatı.Hekimlik son 200 yıldan beri bilimsel prensipler egemenliği altına girmiştir. Eskiden hastalar geleneklerden kaynaklanan ve bazen de içine sihirbazlığı da karıştığı yöntemlerle iyi edilmeye çalışılıyordu.
Bu bilim önce ve bilim dışı uygulamalar günümüzde bazı toplumlarda halen sürüp gitmektedir. Hekimlik uygulamaları ilk kanıtı Neolitik Çağ’dan kalan kafataslarında görülmektedir. Bu kafataslarında içindeki kötü ruhları çıkarıp iyi etme düşüncesi ile açıldığı sanılan deliklere rastlanılmaktadır.
İlker kültürlerde tedavi ve göreneğe ya da sihire dayalıydı.Görenrğr dayanan(ampirik), tedavi hastadan kan alma,perhiz,ilkel ameliyatlar ve deriye bazı sıvılar sürme şeklindeydi.( Bitkisel kaynaklı bu maddeler bir bölümü çağdaş hekimlikte de kullanılmaktaydı.)Ağır ve ciddi hastalıkların tedavisinde Tanrılar Öfkesini yatıştırıcı ayinler düzenlenir büyü yapılırdı.
bu işlemleri hekim ya da sihirbaz hekim uygulardı. Bu kişi aynı zamanda hem hekim hem de rahip olurdu. Dualar ederek cinleri kovma def etme, inançları iyileştirme bazı toplumlarda halen geçerlidir.
Akupunktur ve osteopati ile günümüzde de uygulanan eski ampirik tedavi yöntemleri vardır. Kimi kırıkçı ,çıkıkçı adını alan kişilere de kırık çıkık tedavisi yaptırılmaktadı. Eski Yunan’da doğa felsefesinin ortaya çıkışı bilimsel hekimliğe atılan ilk adımdır. Büyük hekim Hipokrat bu dönemin en ünlü kişisidir.Bu sebepten kendisine Hekimliğin babası ünvanı verilmiştir. Hipokrat hekimliği bir insanlık görevi olarak düşünülmüş ve uygulanmıştır. Ünlü Hipokrat yemini de bu düşünceden kaynaklanır. Galen İlk Çağ’ın ansiklopedist hekimidir.
Galen ilk kez anatomi ile fizyoloji birbirinden ayırt eden kişi olmuştur.Ortaçağ Avrupa’sı başlangıçta Galen tıbbının bozulmuş biçimini izledi. İslam aleminde ise büyük matematik astronomi bilginleri yanında Tıp bilgini nerede ortaya çıktı. Bunlardan birisi de hekimliğin kanunu adlı kitabın yazarı İbni Sina idi. İbn-i Sina’nın bu kitabı Rönesans’a kadar Avrupa’da tıp konusunda başlıca başvuru kaynağı oldu.
16. Yüzyılda yeni tür hekimlik ortaya çıktı. Fabricius ,Vesalius,W.Harvey ve başkaları tıp ile ilgili araştırmalarda gözlemlere dayanan bilimsel görüşü yeniden canlandırdılar.
O zamandan bu yana en büyük gelişmeler koruyucu hekimlik ,anastezi ve ilaç tedavisi alanında oldu.Koruyucu hekimlik girişimine Ortaçağ Avrupa’sında başlanmış gözüyle bakılabilir. :Veba hastalığına karşı korunmak için Avrupa limanlarına ulaşan gemiler o zamanlar 40 gün kadar “karantina “altında tutulurdu. Daha sonra E.Jenner’in aşı konusundaki araştırmaları,Louis Pasteur’ün ortaya koyduğu “hastalıklar mikroplardan geldiği”kuramı ve bu Robert Koch’un bu konuyu geleştiren çalışmaları önemli gelişmelerdir.
Anestezi ve Asepsi işlemlerinin gelişmesi cerrahi dalında büyük ilerlemeler kaydedilmesini sağlamıştır.Lister,Joseph,C.Long ve J.Simpson bu işlemleri kullanan öncüler oldular.
İlaç tedavisinin kökeni bitkisel kaynakları dayanır. Bu alanda,belkide en önemli iki buluş 20. yüzyılda gerçekleşti. Bunlar; F.Banting ile C.Best adlı bilginlerin bulduğu İnsülin ile batık ile Alexander Fleming’in ortaya çıkardığı Penisilin adlı ilaçlardır.
Toplumu şarlatanlara karşı korumak için hekimlik eğitimine yüksek standartlar getirilmiştir. Bu eğitim üniversiteler ile bunlara elverişli hastanelerde verilmektedir. Hekimlik bilgi alanındaki hızlı ilerlemeler ile günümüz hekimleri gelişmiş ülkelerde meslek içi eğitim’den geçirmektedir. Özellikle 1965′ lerden sonra gelişmiş ülkelerde hekimliğin sosyalleşmesi uygulamaları başlamıştır.
Bu uygulamalar Ülkeden ülkeye değişik boyutlar göstermektedir. Bazı ülkelerde hastanın bakımı ile ilgili tüm giderlerin devlet eli ile ödenmektedir.
Koruyucu hekimlik günümüzde yaşayan nüfus patlaması olayının en önemli sebeplerinden biridir.
